بهشت زهرا

امروز ساعت 6 صبح راهی بهشت زهرا شدیم. آخه نزدیک سالگرد مادر بزرگ خوبم هست. کسی که هیچ وقت نمی تونم باور کنم رفتنش رو. به خصوص اینکه چون تو بارداریم فوت شدند و نتونستم زمان تدفینشون باشم واقعا برام سخته.

مادربزرگی که همیشه نگران بود یادمه وقتی مامان جون و باباجون به مکه مشرف شده بودند همش می گفت دلم شور میزنه چرا زنگ نزدند؟ می گفتم:مادر شما هم که همیشه رو ویبره دلشوره هستی. گفت بزار مادر بشی. نمی دونم چرا همیشه این جمله اش آتیشم میزنه.

مادربزرگی که انقدر عاشق بود که همیشه و همیشه وقتی میرفتم خونه اش چون می دونست آش رشته خیلی خیلی دوست دارم برای مهیا می کرد.

مادربزرگی که همیشه بهم زنگ می زد و احوالم رو جویا میشد.

مادربزرگی که عاشق خانواده اش بود و بعد از فوت همسرش که در جوانیش هم اتفاق افتاد ی تنه سه تا بچه رو مادرانه و پدرانه به بهترین جاها رسوند.

وای خدا که چقدر سخته. کاش بود. دیگه جایی نداریم بریم. پنج شنبه ها سرگردونیم که کجا بریم.پیش خاله،عمه،عمو؟ هیچکدوم آغوش گرم مادر بزرگم رو نمی گیرن.خیلی زود رفت.

آرزوی دیدن نوۀ بابام رو داشت. و چقدر دوست داشت بابام هم ی پسر داشته باشه.

جمعه رفتیم بهشت زهرا. و از وقتی این اتوبان امام علی(ع) باز شده چقدر راه ها نزدیک شده. باور نمی کردم که 20 دقیقه ای برسیم بهشت زهرا. راه دو ساعته شد 20 دقیقه! از اقدسیه که وارد اتوبان ارتش شدیم ی سره تا بهشت زهرا رفتیم.

بعد از اینکه سر مزار عزیز(مادرمامانم)،بابا عباس(پدر مامانم)،دخترخاله پدر و  خیلی از اقوام رفیم. سر مزار مادرنرگس هم رفتیم که هنوز انگار دیروز فوت شدند.

کاش همیشه یادم باشه جایگاه ابدیم کجاست؟یادم باشه که من هم باید شاید فردا یا شاید روزی دگر در همون یک ذره جا آروم بگیرم. و واقعا آرامش ابدی هم همان جاست.

لحظه ای چشمام رو بستم و یاد این افتادم که تو بزرگ شدی و سر مزار من اومدی.سخته ولی حقیقت داره. رویدادی که الان برای مادربزرگ خوبم افتاده